IJslanders zijn bijzondere paarden: handzaam, vriendelijk, betrouwbaar, eerlijk, gezond, hard, sensibel, rustig aan de hand, maar ook temperamentvol onder het zadel of in het werk. Ze passen zich aan, zijn volgzaam, prettig in de omgang, behulpzaam, vrolijk, grappig  en krachtig.
Naast de gebruikelijke drie gangen van een paard – stap, draf en galop – beschikt de IJslander ook over de telgang en de tölt.

Een IJslander is een echte vriend die je niet in de steek laat.

Lees hier meer over de wijze waarop wij onze IJslanders trainen.

IJslanders zijn anders

‘IJslanders zijn anders’ hoor je vaak zeggen. Wat is er eigenlijk zo bijzonder aan dit ras? Het kleine formaat en de bijzondere kleuren vallen direct op. Maar voor veel IJslander ruiters maken vooral het temperament en de extra gangen van rijden een feest. Een typische IJslander is zelfstandig, werklustig, sensibel en vriendelijk.IJslanders zijn echte kuddedieren. De jonge paarden groeien in grote groepen op, vaak in begrazingsprojecten. De kuddegenoten geven elkaar een gedegen opvoeding in respect en communicatie.

De eerste rit op een IJslander is voor veel ruiters een openbaring. Een echte IJslander denkt voorwaarts, dus loopt uit zichzelf. Bij veel IJslanders valt ook hun sensibiliteit op. Lichte hulpen zijn vaak voldoende om het paard aan het werk te zetten. En bij de versnelling komt de sensatie: de tölt! Het zal niemand verbazen dat de IJslander, net als ieder paard, kan stappen, draven en galopperen. Maar een gangenpaard kan meer! De IJslander heeft nog twee versnellingen tot zijn beschikking: de tölt en de telgang. In de tölt zijn het paard zijn benen hetzelfde neer als in de stap. Het gaat alleen wat sneller. Of veel sneller: kijk maar naar een IJslander in vliegende rentölt. In de tölt heeft het paard geen zweefmoment. Dat betekent dat er altijd een voet aan de grond is, het paard maakt dus geen ‘sprongetje’. En daardoor zit een goede tölt zeer comfortabel, ook op hoge snelheid. In een goede tölt loopt de IJslander sterk verzameld met veel oprichting van de voorhand. Het paard heeft een trotse houding, met een ritmisch meedeinende staart. In de telgang beweegt de IJslander de twee benen aan één kant tegelijk. Dus eerst gaan het linker achter- en voorbeen tegelijk naar voren, dan het rechter achter- en voorbeen. Daartussen is een zweefmoment: alle vier de benen zijn even los van de grond. In deze gang kan de IJslander erg hard gaan. Niet alle IJslanders kunnen telgangen. Paarden met alleen tölt noemt men viergangers; als ze ook aanleg hebben voor telgang spreekt men van vijfgangers. Bij veel IJslanders lopen de gangen min of meer in elkaar over. Het vraagt daarom techniek en gevoel van de ruiter om de gangen goed te rijden. Die complexiteit maakt voor veel ruiters het rijden alleen maar boeiender. Sommige ruiters treffen een natuurtölter: dit soort IJslanders tölt altijd en overal, onder alle omstandigheden.
(Lees hier meer over de tölt).

Rond het jaar 800 brachten de Vikingen Europese paarden naar IJsland. Ruim honderd jaar later gingen de IJslandse grenzen nagenoeg op slot voor paarden. Sinds die tijd zijn er nauwelijks nieuwe paarden naar IJsland gekomen. Daardoor lijkt de huidige IJslander nog heel sterk op het Europese oerpaard. Door de barre omstandigheden op IJsland – vulkaanuitbarstingen, extreme koude, hongersnoden – overleefden alleen de sterkste paarden. En dat zien we nu nog terug in de hardheid en gezondheid van de IJslander. Door de bijzondere omstandigheden op IJsland ontwikkelde de paarden een opmerkelijk oriëntatievermogen, een grote zelfstandigheid en intelligentie, en veel koelbloedigheid. Paniekerige paarden, die er blind vandoor gaan, overleven immers niet in een landschap met ravijnen. Koelbloedig wordt wel geassocieerd met sloom of lethargisch, maar dat geldt zeker niet voor IJslanders. Ze zijn vaak juist voorwaarts en sensibel. In combinatie met de wat complexe gangen zijn IJslanders zeker geen uitsproken kinderpony’s – met de juiste begeleiding zijn zij ook voor kinderen zeer geschikt, als zij maar met respect behandeld worden en niet alleen als knuffel gebruikt worden. Stamboek De raszuiverheid van de IJslander wordt beschermd door stamboekregistratie. In Nederland is het NSIJP (Ned. Stamboek voor IJslandse Paarden) het officiële stamboek voor IJslanders.